Wyprawka dla kota, czyli co trzeba kupić, zanim weźmiemy kota.

Każdy dom, przed przybyciem nowego futrzastego członka rodziny, powinien odpowiednio wcześnie wyposażyć się w:

Transporter do przewozu

Transporter powinien być dopasowany wielkością do docelowego rozmiaru kota, nie może być zbyt mały, zbyt ciasny. Najlepiej, gdyby był plastikowy, bo transportery materiałowe, choć lekkie i łatwiejsze do przechowywania, nie są tak bezpieczne, kot może w nich ulec zgnieceniu. Istnieją też koszyki wiklinowe, ładne wizualnie, ale sprawiają problem przy dezynfekcji.

Przydatną funkcją w transporterze jest otwieranie od góry, które usprawnia wyciąganie kota z pudełka, u weterynarza czy na wystawie kotów rasowych.

Wnętrze transportera wyścieła się kocykiem lub materacykiem pachnącym domem kota, by zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa. 

Siatki zabezpieczające balkon i okna oraz ograniczniki do okien uchylnych

Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest zakup siatki wzmacnianej, którą trudno będzie kotu sforsować. Istnieją na rynku firmy, które profesjonalnie montują zabezpieczenia balkonów i okien (np. Kocia Siatka) jednak zwykle montaż nie nastręcza trudności przeciętnemu domowemu majsterkowiczowi.

Kuwetę oraz żwirek

Zalecam dużą (min. 50cm długości) kuwetę odkrytą, najlepiej dopasowaną od razu do gabarytów kota dorosłego. Kuwetą może być jakikolwiek duży pojemnik, np. dno od klatki dla gryzoni czy pudło z Ikei. Kuweta kupiona w pobliskim sklepie zoologicznym często jest za mała i kociak szybko z niej wyrasta, dlatego przy zakupie warto kierować się jak największym rozmiarem. Wysokie ścianki kuwety i wycieraczka wyłożona przed wejściem ograniczą wysypywanie żwirku.

Kuweta powinna zostać umiejscowiona z dala od źródeł hałasu (jak pralka) i szlaków komunikacyjnych. Jeśli kot mieszka w domu jednorodzinnym, warto postawić minimum jedną kuwetę na każde piętro, a jeśli kotów jest więcej, każdy powinien mieć swoją własną. Reguła mówi: ilość grup kotów = ilość kuwet +1, zatem czasem dwa (lub więcej) zaprzyjaźnione ze sobą koty mogą zdecydować się na korzystanie z jednej kuwety, jednak więcej zawsze znaczy bezpieczniej, zatem jeśli trudno jest nam ocenić relacje między kotami, lepiej mieć więcej pojemników na żwirek – idealnie po jednej na każdego kota plus jedna zapasowa.

Jaki żwirek wybrać dla kota?

Żwirki, których używamy w naszej hodowli są drobnoziarniste, bezzapachowe, najlepiej bentonitowe. Wrażliwy koci nos nie lubi żwirków perfumowanych. Doradzamy żwirek o drobnej konsystencji, nie pellet ani silikon w kryształkach, bo te mogą sprawiać kotu dyskomfort i skłonić go do załatwiania swoich potrzeb w innej lokalizacji. Przy każdej zmianie żwirku na inny rodzaj warto początkowo mieszać nowy żwirek ze starym albo zaproponować kotu dwie kuwety – jedną wypełnioną znanym mu podłożem, a drugą z nowym żwirem, co pomoże uniknąć buntu.

Drapak dla kota

Drapanie jest dla kota potrzebą gatunkową, którą mamy obowiązek zaspokoić. Drapiąc, kot zostawia zapachowe oraz wizualne znaki informacyjne oraz dba o higienę pazurków, pozbywając się martwych łusek. Przy drapaku kot również rozciąga mięśnie. Jeśli nie chcemy, by kot upodobał sobie do tego celu naszą ukochaną kanapę czy dywan, musimy zapewnić mu godną i pożądaną (przez niego!) alternatywę.

Koty lubią drapać w różnych orientacjach: pionowo, poziomo, po skosie. Duże znaczenie ma też materiał, bo niektóre koty preferować będą tekturę, inne sizal. Warto zapewnić kotu kilka drapaków.

Warto wiedzieć, że ulubione miejsca na kocie drapanie znajdują się zwykle nie w (wygodnym dla nas) kącie, a na skrzyżowaniu szlaków komunikacyjnych. Jeśli kot nie chce drapać zaoferowanego mu przez nas drapaka, powodów może być kilka:

• zbyt mała wysokość powierzchni do drapania – wiele skomplikowanych drapaków to rozbudowane wieże, wręcz zamki dla kotów, jednak ich problemem może być brak odpowiednio długiego słupka do drapania. Idealny słupek powinien pozwolić kotu na rozciągnięcie swojego ciała na całą długość. Koty często korzystają z drapaka po przebudzeniu i rozciągają przy nim zastałe podczas snu mięśnie, dlatego każdy pionowy drapak powinien mieć przynajmniej jeden słupek o wysokości 1m (lub większej).
• niewłaściwy materiał – jak wspomniano wyżej, koty mają swoje materiałowe preferencje. Dobrze, jeśli materiał drapaka stawia porządny opór pazurkom (jest szorstki, fakturowany – sizal, juta itp).
•  brak stabilności – drapak nie może być rozchwiany, przewracać się czy dygotać podczas drapania. Czasem wystarczy porządnie go dokręcić, a czasem lepiej wymienić słabej jakości konstrukcję na coś lepszej firmy.
• niewłaściwe umiejscowienie na mapie mieszkania – często mamy tendencję do ukrywania kocich sprzętów jako niezbyt atrakcyjnych wizualnie, jednak wepchnięcie drapaka w odległy kąt może sprawić, że będzie on przez kota ignorowany. Pożądane miejsca to okolice okien (drapak z widokiem), przecięcie szlaków komunikacyjnych, centrum życia rodzinnego, gdzie kot może obserwować co aktualnie robią domownicy albo po prostu… sam środek pokoju 😉

Miseczki dla kota

Najlepszą miseczką na jedzenie dla kota jest… talerzyk 😉 Niewielki płaski talerzyk sprawdzi się o wiele lepiej, niż miseczka, gdyż kot nie będzie zawadzał wibrysami o ściankę naczynia. Najlepsze są talerzyki, które mają lekko zaznaczony brzeg, uniemożliwiający wyślizgiwanie się jedzenia poza obrys podstawka.

Nic nie stoi na przeszkodzie, by kot jadł z porcelany odziedziczonej po babci. 🙂 Sklepy zoologiczne oferują bardzo ograniczony wybór naczyń, w których możemy serwować kotu jedzenie czy picie, a każdy z nas ma w domu całe mnóstwo małych talerzyków (fajne są te pod filiżankę), których nie używa, a które formą, kształtem i kolorem często przewyższają estetykę sztampowych wyrobów dla kotów.

Miseczka na wodę

Koty, które jedzą BARF bardzo rzadko zaglądają do miseczki z wodą, jednak musi ona być obecna w domu kota, oddalona od talerzyka na jedzenie i wystarczająco szeroka, by kot nie zawadzał o jej brzegi wibrysami. Warto umieścić miseczkę na trasie często przemierzanej przez kota, zachęcając by napił się po drodze. Kot – jako gatunek wywodzący się z terenów półpustynnych – nie ma dobrze wykształconego poczucia pragnienia, gdyż wodę potrzebną do utrzymania homeostazy w organizmie pobierał zawsze z ciał ofiar. To jeden z powodów, dla których żywienie kota suchą karmą może się bardzo źle skończyć, gdyż kot nie jest w stanie skompensować sobie braków w dostarczaniu wody z pożywieniem, nie wypije takiej ilości (min. 50ml/kg masy ciała/dobę) z miseczki, ani nawet z fontanny.

Miseczka na wodę powinna być ceramiczna/porcelanowa, szklana również się nada. Najgorszym wyborem jest plastik, w którym w miarę użytkowania i mycia pojawiają się mikrorysy, w których chętnie zaczynają bytować bakterie. To samo tyczy się naczynia na pokarm.

Czasem kot decyduje, że woda do picia najlepiej smakuje z naszej szklanki, pozostawionej na biurku albo z innego, bardziej nietypowego naczynia. Możemy rozważyć postawienie dodatkowej, specjalnie dla niego. 😉

Akcesoria do pielęgnacji kota

Jaką szczotkę wybrać dla kota syberyjskiego?

Każdy kot gubi martwy podszerstek, który dobrze jest wyczesać, by mniej sierści dostawało się do kociego żołądka (ryzyko utworzenia pilobezoarów – kul włosowych) i by zapobiec okłaczeniu mebli.

Do regularnego wyczesywania dobrze nada się metalowy grzebień obrotowy, który dotrze do podstawy włosa i zapobiegnie filcowaniu się podszerstka lub prosty o dwóch szerokościach rozstawu zębów.

O pielęgnacji futra trzeba pamiętać szczególnie w okresie wymiany okrywy włosowej z zimowej na letnią. Warto wtedy czesać kota codziennie.

Na rynku istnieją popularne produkty do czesania, które niestety niszczą piękną sierść syberyjczyka. Unikaj FURminatora i EzzyGroom, które tną włos, zamiast usuwać jedynie martwy podszerstek. Trymer hakowy przydaje się przy usuwaniu już istniejących kołtunów, zawsze z wielką ostrożnością, bo nadmierne jego użycie przerzedzi futro.

Ogona staramy się nie wyczesywać, ponieważ długi włos ościsty będzie bardzo wolno odrastał, a ogon praktycznie się nie kołtuni.

Czy trzeba obcinać kotu pazury?

Kot odwiedzający wystawę czy weterynarza powinien mieć skrócone pazury, by nie stanowić zagrożenia. W życiu codziennym nie trzeba ich obcinać, jeśli kot nie rani nas w zabawie ani nie zahacza pazurkami o tekstylia.

Obcina się jedynie przezroczystą część pazurka, uważając, by nie ciąć w miejscu, gdzie pojawia się różowe ukrwienie. Wysuń delikatnie pazur naciskając na poduszeczkę – bez trudu zobaczysz gdzie kończy się część żywa. Wygodne w stosowaniu są obcinaczki typu nożyczki.

Kotu POD ŻADNYM POZOREM nie wolno zakładać nakładek (gumowych/plastikowych „tipsów”) na pazury! Kot musi mieć możliwość wdrapywania się, wczepiania w podłoże przy poruszaniu, drapania powierzchni – bez tego nie będzie się czuł bezpiecznie. Nakładki nie są rozwiązaniem w przypadku drapania przez kota niepożądanych przez nas powierzchni (tu analizujemy problem i reorganizujemy przestrzeń starając się zaspokoić kocie potrzeby gatunkowe). Okrucieństwem jest również chirurgiczne usuwanie pazurów, które trwale okalecza zwierzę. Zaakceptujmy fakt, że kot ma pazury i że mają one swoje ważne przeznaczenie.

Zabawki

To już czysta fantazja opiekuna i indywidualne preferencje kota. warto mieć długą wędkę, a do niej wymienne końcówki. Każda zabawka, ktorą oferujemy kotu, powinna mieć dobrą jakość, by rozpadające się elementy nie stanowiły zagrożenia. Zabawki z rzemykami, folijkami, sznurkami nie powinny zostawać sam na sam z kotem. Wyjmuj je do zabawy, a potem schowaj do szafki, by nie doszło do tragedii. Laserek na pewno rozrusza większość mruczków, jednak jego nieuchwytne światełko może kota frustrować, więc lepiej sięgnąć po coś, co kot może złapać.